Conjugaison du verbe : indicer
Le verbe indicer est un verbe du 1er groupe qui se conjugue aux temps composés avec l'auxiliaire avoir.
Indicatif
| Présent |
| j' |
indice |
| tu |
indices |
| il, elle |
indice |
| nous |
indiçons |
| vous |
indicez |
| ils, elles |
indicent |
| Imparfait |
| j' |
indiçais |
| tu |
indiçais |
| il, elle |
indiçait |
| nous |
indicions |
| vous |
indiciez |
| ils, elles |
indiçaient |
| Passé simple |
| j' |
indiçai |
| tu |
indiças |
| il, elle |
indiça |
| nous |
indiçâmes |
| vous |
indiçâtes |
| ils, elles |
indicèrent |
| Futur simple |
| j' |
indicerai |
| tu |
indiceras |
| il, elle |
indicera |
| nous |
indicerons |
| vous |
indicerez |
| ils, elles |
indiceront |
| Passé composé |
| j' |
ai indicé |
| tu |
as indicé |
| il, elle |
a indicé |
| nous |
avons indicé |
| vous |
avez indicé |
| ils, elles |
ont indicé |
| Plus-que-parfait |
| j' |
avais indicé |
| tu |
avais indicé |
| il, elle |
avait indicé |
| nous |
avions indicé |
| vous |
aviez indicé |
| ils, elles |
avaient indicé |
| Passé antérieur |
| j' |
eus indicé |
| tu |
eus indicé |
| il, elle |
eut indicé |
| nous |
eûmes indicé |
| vous |
eûtes indicé |
| ils, elles |
eurent indicé |
| Futur antérieur |
| j' |
aurai indicé |
| tu |
auras indicé |
| il, elle |
aura indicé |
| nous |
aurons indicé |
| vous |
aurez indicé |
| ils, elles |
auront indicé |
Subjonctif
| Présent |
| que j' |
indice |
| que tu |
indices |
| qu'il, qu'elle |
indice |
| que nous |
indicions |
| que vous |
indiciez |
| qu'ils, qu'elles |
indicent |
| Imparfait |
| que j' |
indiçasse |
| que tu |
indiçasses |
| qu'il, qu'elle |
indiçât |
| que nous |
indiçassions |
| que vous |
indiçassiez |
| qu'ils, qu'elles |
indiçassent |
| Passé |
| que j' |
aie indicé |
| que tu |
aies indicé |
| qu'il, qu'elle |
ait indicé |
| que nous |
ayons indicé |
| que vous |
ayez indicé |
| qu'ils, qu'elles |
aient indicé |
| Plus-que-parfait |
| que j' |
eusse indicé |
| que tu |
eusses indicé |
| qu'il, qu'elle |
eût indicé |
| que nous |
eussions indicé |
| que vous |
eussiez indicé |
| qu'ils, qu'elles |
eussent indicé |
Conditionnel
| Présent |
| j' |
indicerais |
| tu |
indicerais |
| il, elle |
indicerait |
| nous |
indicerions |
| vous |
indiceriez |
| ils, elles |
indiceraient |
| Passé |
| j' |
aurais indicé |
| tu |
aurais indicé |
| il, elle |
aurait indicé |
| nous |
aurions indicé |
| vous |
auriez indicé |
| ils, elles |
auraient indicé |
Impératif
| Présent |
| indice |
| indiçons |
| indicez |
| Passé |
| aie indicé |
| ayons indicé |
| ayez indicé |
Infinitif
Participe
| Passé composé |
| ayant indicé |
Gérondif
Règles de conjugaison du verbe : indicer
Comme tous les verbes se terminant par -er (à l'exception du verbe aller qui appartient au 3ème groupe), le verbe indicer appartient au 1er groupe et se conjugue donc en respectant le modèle des terminaisons de ce groupe. Son radical indic- subit des modifications orthographiques à certains temps et à certaines personnes. En effet, le c des verbes en -cer se transforme en ç lorsqu'il précède un a ou un o.
D'une manière générale, cette particularité s'applique également aux verbes du 1er groupe suivants :
Retour au dictionnaire de conjugaison
Le saviez-vous ?
Quiz
Annonce