Conjugaison du verbe : inquiéter
					Le verbe inquiéter est un verbe du 1er groupe qui se conjugue aux temps composés avec l'auxiliaire avoir.
					Indicatif
					
					
						
							| Présent | 
					
					
						
							| j' | inquiète | 
						
							| tu | inquiètes | 
						
							| il, elle | inquiète | 
						
							| nous | inquiétons | 
						
							| vous | inquiétez | 
						
							| ils, elles | inquiètent | 
					
				
					
						
							| Imparfait | 
					
					
						
							| j' | inquiétais | 
						
							| tu | inquiétais | 
						
							| il, elle | inquiétait | 
						
							| nous | inquiétions | 
						
							| vous | inquiétiez | 
						
							| ils, elles | inquiétaient | 
					
				
					
						
							| Passé simple | 
					
					
						
							| j' | inquiétai | 
						
							| tu | inquiétas | 
						
							| il, elle | inquiéta | 
						
							| nous | inquiétâmes | 
						
							| vous | inquiétâtes | 
						
							| ils, elles | inquiétèrent | 
					
				
					
						
							| Futur simple | 
					
					
						
							| j' | inquiéterai / inquièterai | 
						
							| tu | inquiéteras / inquièteras | 
						
							| il, elle | inquiétera / inquiètera | 
						
							| nous | inquiéterons / inquièterons | 
						
							| vous | inquiéterez / inquièterez | 
						
							| ils, elles | inquiéteront / inquièteront | 
					
				
					
						
							| Passé composé | 
					
					
						
							| j' | ai inquiété | 
						
							| tu | as inquiété | 
						
							| il, elle | a inquiété | 
						
							| nous | avons inquiété | 
						
							| vous | avez inquiété | 
						
							| ils, elles | ont inquiété | 
					
				
					
						
							| Plus-que-parfait | 
					
					
						
							| j' | avais inquiété | 
						
							| tu | avais inquiété | 
						
							| il, elle | avait inquiété | 
						
							| nous | avions inquiété | 
						
							| vous | aviez inquiété | 
						
							| ils, elles | avaient inquiété | 
					
				
					
						
							| Passé antérieur | 
					
					
						
							| j' | eus inquiété | 
						
							| tu | eus inquiété | 
						
							| il, elle | eut inquiété | 
						
							| nous | eûmes inquiété | 
						
							| vous | eûtes inquiété | 
						
							| ils, elles | eurent inquiété | 
					
				
					
						
							| Futur antérieur | 
					
					
						
							| j' | aurai inquiété | 
						
							| tu | auras inquiété | 
						
							| il, elle | aura inquiété | 
						
							| nous | aurons inquiété | 
						
							| vous | aurez inquiété | 
						
							| ils, elles | auront inquiété | 
					
				
					Subjonctif
					
					
						
							| Présent | 
					
					
						
							| que j' | inquiète | 
						
							| que tu | inquiètes | 
						
							| qu'il, qu'elle | inquiète | 
						
							| que nous | inquiétions | 
						
							| que vous | inquiétiez | 
						
							| qu'ils, qu'elles | inquiètent | 
					
				
					
						
							| Imparfait | 
					
					
						
							| que j' | inquiétasse | 
						
							| que tu | inquiétasses | 
						
							| qu'il, qu'elle | inquiétât | 
						
							| que nous | inquiétassions | 
						
							| que vous | inquiétassiez | 
						
							| qu'ils, qu'elles | inquiétassent | 
					
				
					
						
							| Passé | 
					
					
						
							| que j' | aie inquiété | 
						
							| que tu | aies inquiété | 
						
							| qu'il, qu'elle | ait inquiété | 
						
							| que nous | ayons inquiété | 
						
							| que vous | ayez inquiété | 
						
							| qu'ils, qu'elles | aient inquiété | 
					
				
					
						
							| Plus-que-parfait | 
					
					
						
							| que j' | eusse inquiété | 
						
							| que tu | eusses inquiété | 
						
							| qu'il, qu'elle | eût inquiété | 
						
							| que nous | eussions inquiété | 
						
							| que vous | eussiez inquiété | 
						
							| qu'ils, qu'elles | eussent inquiété | 
					
				
					Conditionnel
					
					
						
							| Présent | 
					
					
						
							| j' | inquiéterais / inquièterais | 
						
							| tu | inquiéterais / inquièterais | 
						
							| il, elle | inquiéterait / inquièterait | 
						
							| nous | inquiéterions / inquièterions | 
						
							| vous | inquiéteriez / inquièteriez | 
						
							| ils, elles | inquiéteraient / inquièteraient | 
					
				
					
						
							| Passé | 
					
					
						
							| j' | aurais inquiété | 
						
							| tu | aurais inquiété | 
						
							| il, elle | aurait inquiété | 
						
							| nous | aurions inquiété | 
						
							| vous | auriez inquiété | 
						
							| ils, elles | auraient inquiété | 
					
				
					Impératif
					
					
						
							| Présent | 
					
					
						
							| inquiète | 
						
							| inquiétons | 
						
							| inquiétez | 
					
				
					
						
							| Passé | 
					
					
						
							| aie inquiété | 
						
							| ayons inquiété | 
						
							| ayez inquiété | 
					
				
					Infinitif
					
					Participe
					
					
						
							| Passé composé | 
					
					
						
							| ayant inquiété | 
					
				
					Gérondif
					
					Règles de conjugaison du verbe : inquiéter
					Comme tous les verbes se terminant par -er (à l'exception du verbe aller qui appartient au 3ème groupe), le verbe inquiéter appartient au 1er groupe et se conjugue donc en respectant le modèle des terminaisons de ce groupe. Son radical inquiét- subit des modifications orthographiques à certains temps et à certaines personnes. En effet, le é des verbes en -éter se transforme en è lorsqu'il précède une syllabe muette, et peut s'écrire ou non avec un accent grave au futur simple de l'indicatif et au présent du conditionnel.
				D'une manière générale, cette particularité s'applique également aux verbes du 1er groupe suivants :
				
					Retour au dictionnaire de conjugaison
				
				
					Le saviez-vous ?
					
					Quiz
					
					Annonce