Conjugaison du verbe : affranchir
Le verbe affranchir est un verbe du 2ème groupe qui se conjugue aux temps composés avec l'auxiliaire avoir.
Indicatif
| Présent |
| j' |
affranchis |
| tu |
affranchis |
| il, elle |
affranchit |
| nous |
affranchissons |
| vous |
affranchissez |
| ils, elles |
affranchissent |
| Imparfait |
| j' |
affranchissais |
| tu |
affranchissais |
| il, elle |
affranchissait |
| nous |
affranchissions |
| vous |
affranchissiez |
| ils, elles |
affranchissaient |
| Passé simple |
| j' |
affranchis |
| tu |
affranchis |
| il, elle |
affranchit |
| nous |
affranchîmes |
| vous |
affranchîtes |
| ils, elles |
affranchirent |
| Futur simple |
| j' |
affranchirai |
| tu |
affranchiras |
| il, elle |
affranchira |
| nous |
affranchirons |
| vous |
affranchirez |
| ils, elles |
affranchiront |
| Passé composé |
| j' |
ai affranchi |
| tu |
as affranchi |
| il, elle |
a affranchi |
| nous |
avons affranchi |
| vous |
avez affranchi |
| ils, elles |
ont affranchi |
| Plus-que-parfait |
| j' |
avais affranchi |
| tu |
avais affranchi |
| il, elle |
avait affranchi |
| nous |
avions affranchi |
| vous |
aviez affranchi |
| ils, elles |
avaient affranchi |
| Passé antérieur |
| j' |
eus affranchi |
| tu |
eus affranchi |
| il, elle |
eut affranchi |
| nous |
eûmes affranchi |
| vous |
eûtes affranchi |
| ils, elles |
eurent affranchi |
| Futur antérieur |
| j' |
aurai affranchi |
| tu |
auras affranchi |
| il, elle |
aura affranchi |
| nous |
aurons affranchi |
| vous |
aurez affranchi |
| ils, elles |
auront affranchi |
Subjonctif
| Présent |
| que j' |
affranchisse |
| que tu |
affranchisses |
| qu'il, qu'elle |
affranchisse |
| que nous |
affranchissions |
| que vous |
affranchissiez |
| qu'ils, qu'elles |
affranchissent |
| Imparfait |
| que j' |
affranchisse |
| que tu |
affranchisses |
| qu'il, qu'elle |
affranchît |
| que nous |
affranchissions |
| que vous |
affranchissiez |
| qu'ils, qu'elles |
affranchissent |
| Passé |
| que j' |
aie affranchi |
| que tu |
aies affranchi |
| qu'il, qu'elle |
ait affranchi |
| que nous |
ayons affranchi |
| que vous |
ayez affranchi |
| qu'ils, qu'elles |
aient affranchi |
| Plus-que-parfait |
| que j' |
eusse affranchi |
| que tu |
eusses affranchi |
| qu'il, qu'elle |
eût affranchi |
| que nous |
eussions affranchi |
| que vous |
eussiez affranchi |
| qu'ils, qu'elles |
eussent affranchi |
Conditionnel
| Présent |
| j' |
affranchirais |
| tu |
affranchirais |
| il, elle |
affranchirait |
| nous |
affranchirions |
| vous |
affranchiriez |
| ils, elles |
affranchiraient |
| Passé |
| j' |
aurais affranchi |
| tu |
aurais affranchi |
| il, elle |
aurait affranchi |
| nous |
aurions affranchi |
| vous |
auriez affranchi |
| ils, elles |
auraient affranchi |
Impératif
| Présent |
| affranchis |
| affranchissons |
| affranchissez |
| Passé |
| aie affranchi |
| ayons affranchi |
| ayez affranchi |
Infinitif
Participe
| Passé composé |
| ayant affranchi |
Gérondif
| Présent |
| en affranchissant |
Règles de conjugaison du verbe : affranchir
L'infinitif présent du verbe affranchir se termine par -ir et son participe présent par -issant. C'est donc un verbe du 2ème groupe qui se conjugue en respectant le modèle des terminaisons de ce groupe. Son radical affranch- est identique à tous les temps et à toutes les personnes.
D'une manière générale, cette particularité s'applique également à tous les verbes du 2ème groupe (à l'exception des verbes haïr, amuïr et fleurir) :
Retour au dictionnaire de conjugaison
Le saviez-vous ?
Quiz
Annonce